Τα τσίρκο χρησιμοποιούν πολλά είδη ζώων. Από όσα παρουσιάζουν στις παραστάσεις τους λίγα είναι δικά τους. Άλλα ανήκουν στους παρουσιαστές και άλλα είναι νοικιασμένα από εταιρίες προμηθευτών ζώων, οι οποίες αγοράζουν, εκπαιδεύουν, νοικιάζουν ζώα και διαθέτουν χειμερινά καταλύματα για αυτά όταν τα τσίρκο παύουν τις παραστάσεις τους.
Στην φάρμα της εταιρίας “ΜΑRΥ CHIPPERFIELD ENTERPRISES” στην Αγγλία, καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη αφού αρπάχτηκαν από την άγρια φύση, ο ΤΕΜΒΟ, αρσενικός ελέφαντας από την Ζάμπια. Η ΟΡΑL, θηλυκός ελέφαντας από την Zιμπάμπουε, η ROSΑ από τη Nότια Αφρική, η FLORA ένα ορφανό από ένα πάρκο της Αφρικής όπου οι γονείς της θεωρήθηκαν υπεράριθμοι και σκοτώθηκαν από τους «προστάτες» του πάρκου, και η RHANEE από την Ινδία. Στην φάρμα ο χώρος που τους έδωσαν ήταν ο στάβλος των αλόγων και εκεί αλυσοδεμένοι θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους, μακριά από τον ήλιο, τον αέρα, την μυρωδιά, την πανίδα και την χλωρίδα της πατρίδας τους. Μακριά από τους δρόμους των Ελεφάντων, την κοινωνία τους, τις τελετουργίες τους, τις εμπειρίες και τις διδαχές της γηραιάς ελεφαντίνας. Κι όταν πεθάνουν, κανένας ελέφαντας δεν θα τους αγγίξει με την προβοσκίδα του, και ούτε θα σκεπάσει το σώμα τους με φύλλα και κλαδιά αλλά θα πεταχτούν στην χωματερή της φάρμας και θα σκεπαστούν με σκουπίδια. Στη φύση οι ελέφαντες ζουν πάνω από εξήντα χρόνια σε μεγάλες αγέλες. Μετακινούνται συνεχώς ταξιδεύοντας μέχρι είκοσι μίλια την ημέρα. Κατά την διάρκεια της ημέρας τους αρέσει να τσαλαβουτούν να βυθίζουν το κορμί τους και να πλατσουρίζουν σε νερόλακκους, σε λίμνες, σε ποτάμια... Είναι πολύ κοινωνικά ζώα, ιδιαίτερη μέριμνα έχουν για τα παιδιά τους, όλη η αγέλη τα προστατεύει και κάθε ελεφαντίνα προσέχει τα μωρά της άλλης. Οι ελέφαντες βοηθούν και προστατεύουν ο ένας τον άλλον. Αν κάποιος αρρωστήσει όλη η αγέλη σταματάει τον ρυθμό της και περιμένει να γίνει καλά, αν κάποιος πεθάνει τότε ένας-ένας οι ελέφαντες της αγέλης θα τον αποχαιρετήσουν με ένα άγγιγμα της προβοσκίδας τους, θα σχηματίσουν κύκλο γύρω από το νεκρό του σώμα, θα γυρίσουν το κεφάλι τους από την άλλη μεριά, θα μαζέψουν φύλλα και κλαδιά για να σκεπάσουν το σώμα του συντρόφου τους και μετά θα συνεχίσουν το ταξίδι τους ακολουθώντας τα προγονικά τους μονοπάτια. Στην φάρμα αυτή ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE έπρεπε να μάθουν να υπακούουν, να εκτελούν τα διάφορα προστάγματα και να δίνουν παραστάσεις για να διασκεδάζουν τα παιδάκια των ανθρώπων, που με τους γονείς τους θα τις παρακολουθούν, τρώγοντας και πίνοντας. Για να γελούν τα παιδάκια ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE μαστιγωνόντουσαν μέρες ατελείωτες, ούρλιαζαν, προσπαθούσαν να αποφύγουν το μαστίγιο αλλά αυτό ήταν αδύνατον. Δεν υπήρχε έλεος για αυτούς, έπρεπε να δαμαστούν με καρφιά τους τρύπαγαν τα αυτιά, το σώμα τους τα πόδια τους. Μάταια τα δύστυχα αυτά πλάσματα προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τα ατέλειωτα τρυπήματα και από την θηριωδία των βασανιστών τους. Από το φόβο τους κόπριζαν και ουρούσαν. Βουκέντρες, μαστίγια, σιδερολοστοί, καρφιά, φτυάρια, πιρούνες, κατσαβίδια, κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς χρησιμοποιούνταν μέχρι που τα δύστυχα ζώα έμαθαν να υπακούουν στα μικροσκοπικά δίποδα κτήνη που εξουσίαζαν την ζωή τους. Ακόμα και την ώρα που έπιναν κι έτρωγαν έπρεπε να μάθουν να υπακούουν στην διαταγή «προβοσκίδα επάνω» και μετά να φάνε και να πιούνε. Αν δεν το έκαναν, ακολουθούσε ξυλοδαρμός ανάλογα με το κέφι και την όρεξη του εκπαιδευτή. Τους στερούσαν ακόμη και την ανακούφιση της σωματικής τους ανάγκης. Τους μαστίγωναν μέχρις ότου μάθουν να κοπρίζουν όταν τους διατάσσουν, ώστε να είναι «ευπρεπείς» την ώρα της παράστασης. Εξημερωμένοι πλέον, απομεινάρια του εαυτού τους και με χαμένη την αξιοπρέπεια τους ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE, θα ζήσουν στο ανήλιο στάβλο της φάρμας. Δεμένοι από το μπροστινό και πίσω τους πόδι με αλυσίδες και με τέτοιο τρόπο που τους αναγκάζει να στέκονται μόνο όρθιοι, να σέρνουν τα πόδια τους λίγο πίσω και λίγο μπροστά χωρίς να μπορούν ούτε να ξαπλώσουν ούτε να γυρίσουν. Και έτσι αλυσοδεμένοι θα ζήσουν για είκοσι τριάντα ίσως και σαράντα χρόνια μέχρι να τους λυτρώσει ο θάνατος.
Οι μόνες ώρες που δεν είναι αλυσοδεμένοι οι ελέφαντες του τσίρκο, είναι οι ώρες που μαθαίνουν το νούμερο τους και δίνουν παραστάσεις. Τα πόδια τους από τις αλυσίδες πληγιάζονται, κι από την ακινησία πρήζονται οι αρθρώσεις τους και ατροφούν οι μύες τους. Το σώμα τους από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα και τρυπήματα γεμίζει πληγές και κύστεις. Ο εγκλεισμός τους και οι κακές συνθήκες διαβίωσης, τους κάνουν νευρωτικούς. Αποκτούν στερεοτυπική συμπεριφορά και αρχίζουν να κουνούν το κεφάλι τους σ’ένα τραγικό πέρα δώθε. Οι νεότεροι ελέφαντες σταματάνε τις στερεοτυπικές κινήσεις όταν τους βγάζουν τις αλυσίδες ή όταν τους ταΐζουν. Σιγά-σιγά όμως και όσο περνούν τα χρόνια, η στερεοτυπική συμπεριφορά δεν σταματά ποτέ, ούτε την ώρα του φαγητού. Ένας πρώην εκπαιδευτής ελεφάντων έλεγε ότι οι ελέφαντες δεν είναι επιθετικοί από την φύση τους, αλλά γίνονται επιθετικοί με την κακοποίησή τους κατά την εκπαίδευση κι ότι προκαλούν τους εκπαιδευτές τους, να τους φέρονται όσο πιο βάναυσα μπορούν. Ένας άλλος έλεγε, ότι στο επάγγελμα εκπαιδευτών ελεφάντων, μαζεύονται όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας και καταλήγει ότι οι ελέφαντες των τσίρκο δεν έχουν ζωή, έχουν χάσει την υπόστασή τους σαν οντότητες κι έχουν μεταβληθεί σε νευρωτικές υπάρξεις.
Η RHANEE έδινε παραστάσεις για το τσίρκο της εταιρίας CHIPPERFIELD και μετά νοικιάστηκε στο τσίρκο SANTUS. Εκεί ήταν αναγκασμένη να μένει συνεχώς κλεισμένη και ακινητοποιημένη στο βαγόνι μεταφοράς. Την έβγαζαν λίγο πριν την παράσταση και μετά πάλι πίσω. Αν κατά την διάρκεια της περιοδείας υπήρχε ελεύθερος χώρος, την έβγαζαν λίγο αλλά πάλι αλυσοδεμένη και σπάνια μπορούσε να κάνει μια πλήρη περιστροφή. Μόλις επέστρεψε στη φάρμα, οδηγήθηκε αμέσως στο χώρο εκπαίδευσης όπου την μαστίγωσαν άγρια μέχρι που έσπασε το μαστίγιο και της επαναλάμβαναν συνεχώς «Τώρα δεν είσαι στο SANTUS». Aυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να μάθει καινούρια νούμερα για το τσίρκο της εταιρίας CHIPPERFIELD. Η RHANEE μόλις την καθάριζαν για την παράσταση, βρομίζονταν αμέσως, αν και έτρωγε ξύλο γι αυτό, δεν σταμάταγε να το κάνει. Όποτε της δινόταν η ευκαιρία έσπρωχνε τους πασσάλους, τράβαγε τα σκοινιά και προσπαθούσε να δραπετεύσει. Η RHANEE, 27 χρονών σήμερα, είναι πλέον ένα ψυχονευρωτικό πλάσμα, ένα πλάσμα με χαμένο το λογικό που κουνάει αδιάκοπα το κεφάλι της πάνω κάτω...πάνω κάτω...πάνω κάτω... δεξιά αριστερά...δεξιά αριστερά...και πάλι πάνω κάτω...σταματάει μόνο για να φάει και να πιει ή να αγγίξει τους άλλους ελέφαντες και μετά πάλι βυθίζεται στην ανυπαρξία της, πάνω κάτω...δεξιά αριστερά... Ο ΤΕΜΒΟ και η ROSΑ έτρωγαν πολύ ξύλο όταν έσπευδαν να βοηθήσουν τους κακοποιημένους συντρόφους τους, την ΟΡΑL, τη FLORA και την RHΑΝΕΕ. Σήμερα ο ΤΕΜΒΟ, 12 ετών, η ROSA 14 ετών, η ΟΡΑL 15 ετών και η FLORA 10 ετών, είναι νευρωτικά πλάσματα και με το σώμα τους γεμάτο πληγές και κύστεις. Η FLORΑ κουνάει το κεφάλι της πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, το ένα αυτί της έχει χάσει το δέρμα του και φαίνεται μια τεράστια πληγή. Όταν την ξυλοκοπούν πέφτει κάτω και κλαίει ενώ το κορμί της σφαδάζει από τους λυγμούς.
Ο ΤΕΜΒΟ έχει μια μεγάλη πληγή στην πλάτη από ένα σιδηρολοστό που έσπασε πάνω του. Έχει χάσει τα λογικά του, συνεχώς κάνει υποκλίσεις, σταματά για μια ώρα και μετά συνεχίζει να σκύβει και να σηκώνει ρυθμικά το κεφάλι του και την προβοσκίδα του. Σταματάει τις στερεοτυπικές του κινήσεις, όταν τρώει και πίνει και τις αυξάνει σταδιακά όσο προχωράει η μέρα. Όταν κοντά του βρίσκονται η ROSΑ και η OPAL ενδιαφέρεται γι’αυτές και ελαττώνει τις στερεοτυπικές κινήσεις. Η ROSA με πληγές στην πλάτη της παρουσιάζει μια ασυνήθιστη συμπεριφορά. Κινείται μπρος πίσω, και όσο μπορεί κυκλικά κάθε 7 δευτερόλεπτα. Μόλις της αφαιρέσουν τις αλυσίδες σταματά αυτές τις κινήσεις και τις ξαναρχίζει όταν ο φροντιστής βρίσκεται κοντά της και καθαρίζει, όταν αυτός απομακρύνεται τις σταματάει. Αργά το απόγευμα, την ώρα του φαγητού δεν παρουσιάζει αυτή την συμπεριφορά, την ξαναπαρουσιάζει όμως μόλις την αλυσοδέσουν για το βράδυ. Όλη την νύχτα βυθισμένη στην τρέλα της κινείται αργά μπρος πίσω...μπρος πίσω...
Η ΟPAL με πληγιασμένα πόδια προσπαθεί πάντα να κρυφτεί πίσω από την ROSA ή τον ΤΕΜΒΟ. Δεν παρουσιάζει ακόμα στερεοτυπικές κινήσεις, μερικές φορές μόνο θεάθηκε να κουνά το κεφάλι της πέρα δώθε...
ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE, με χαμένη πλέον την οντότητά τους, ώσπου να πεθάνουν θα σέρνονται από παράσταση σε παράσταση, με μαστιγώματα και τρυπήματα θα εκτελούν το νούμερο τους κι εμείς με γέλια θα χειροκροτούμε. Αν το γέλιο είχε παγώσει στα χείλη μας κι αν είχαμε παύσει να είμαστε χειροκροτητές του πόνου τους, τότε ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE, ελεύθεροι στην άγρια φύση θα πλατσούριζαν στις λίμνες, στους νερόλακκους, στα ποτάμια της Ζάμπιας, της Ζιμπάμπουε, της Νότιας Αφρικής και της Ινδίας.
Στην φάρμα της εταιρίας “ΜΑRΥ CHIPPERFIELD ENTERPRISES” στην Αγγλία, καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη αφού αρπάχτηκαν από την άγρια φύση, ο ΤΕΜΒΟ, αρσενικός ελέφαντας από την Ζάμπια. Η ΟΡΑL, θηλυκός ελέφαντας από την Zιμπάμπουε, η ROSΑ από τη Nότια Αφρική, η FLORA ένα ορφανό από ένα πάρκο της Αφρικής όπου οι γονείς της θεωρήθηκαν υπεράριθμοι και σκοτώθηκαν από τους «προστάτες» του πάρκου, και η RHANEE από την Ινδία. Στην φάρμα ο χώρος που τους έδωσαν ήταν ο στάβλος των αλόγων και εκεί αλυσοδεμένοι θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους, μακριά από τον ήλιο, τον αέρα, την μυρωδιά, την πανίδα και την χλωρίδα της πατρίδας τους. Μακριά από τους δρόμους των Ελεφάντων, την κοινωνία τους, τις τελετουργίες τους, τις εμπειρίες και τις διδαχές της γηραιάς ελεφαντίνας. Κι όταν πεθάνουν, κανένας ελέφαντας δεν θα τους αγγίξει με την προβοσκίδα του, και ούτε θα σκεπάσει το σώμα τους με φύλλα και κλαδιά αλλά θα πεταχτούν στην χωματερή της φάρμας και θα σκεπαστούν με σκουπίδια. Στη φύση οι ελέφαντες ζουν πάνω από εξήντα χρόνια σε μεγάλες αγέλες. Μετακινούνται συνεχώς ταξιδεύοντας μέχρι είκοσι μίλια την ημέρα. Κατά την διάρκεια της ημέρας τους αρέσει να τσαλαβουτούν να βυθίζουν το κορμί τους και να πλατσουρίζουν σε νερόλακκους, σε λίμνες, σε ποτάμια... Είναι πολύ κοινωνικά ζώα, ιδιαίτερη μέριμνα έχουν για τα παιδιά τους, όλη η αγέλη τα προστατεύει και κάθε ελεφαντίνα προσέχει τα μωρά της άλλης. Οι ελέφαντες βοηθούν και προστατεύουν ο ένας τον άλλον. Αν κάποιος αρρωστήσει όλη η αγέλη σταματάει τον ρυθμό της και περιμένει να γίνει καλά, αν κάποιος πεθάνει τότε ένας-ένας οι ελέφαντες της αγέλης θα τον αποχαιρετήσουν με ένα άγγιγμα της προβοσκίδας τους, θα σχηματίσουν κύκλο γύρω από το νεκρό του σώμα, θα γυρίσουν το κεφάλι τους από την άλλη μεριά, θα μαζέψουν φύλλα και κλαδιά για να σκεπάσουν το σώμα του συντρόφου τους και μετά θα συνεχίσουν το ταξίδι τους ακολουθώντας τα προγονικά τους μονοπάτια. Στην φάρμα αυτή ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE έπρεπε να μάθουν να υπακούουν, να εκτελούν τα διάφορα προστάγματα και να δίνουν παραστάσεις για να διασκεδάζουν τα παιδάκια των ανθρώπων, που με τους γονείς τους θα τις παρακολουθούν, τρώγοντας και πίνοντας. Για να γελούν τα παιδάκια ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE μαστιγωνόντουσαν μέρες ατελείωτες, ούρλιαζαν, προσπαθούσαν να αποφύγουν το μαστίγιο αλλά αυτό ήταν αδύνατον. Δεν υπήρχε έλεος για αυτούς, έπρεπε να δαμαστούν με καρφιά τους τρύπαγαν τα αυτιά, το σώμα τους τα πόδια τους. Μάταια τα δύστυχα αυτά πλάσματα προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τα ατέλειωτα τρυπήματα και από την θηριωδία των βασανιστών τους. Από το φόβο τους κόπριζαν και ουρούσαν. Βουκέντρες, μαστίγια, σιδερολοστοί, καρφιά, φτυάρια, πιρούνες, κατσαβίδια, κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς χρησιμοποιούνταν μέχρι που τα δύστυχα ζώα έμαθαν να υπακούουν στα μικροσκοπικά δίποδα κτήνη που εξουσίαζαν την ζωή τους. Ακόμα και την ώρα που έπιναν κι έτρωγαν έπρεπε να μάθουν να υπακούουν στην διαταγή «προβοσκίδα επάνω» και μετά να φάνε και να πιούνε. Αν δεν το έκαναν, ακολουθούσε ξυλοδαρμός ανάλογα με το κέφι και την όρεξη του εκπαιδευτή. Τους στερούσαν ακόμη και την ανακούφιση της σωματικής τους ανάγκης. Τους μαστίγωναν μέχρις ότου μάθουν να κοπρίζουν όταν τους διατάσσουν, ώστε να είναι «ευπρεπείς» την ώρα της παράστασης. Εξημερωμένοι πλέον, απομεινάρια του εαυτού τους και με χαμένη την αξιοπρέπεια τους ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE, θα ζήσουν στο ανήλιο στάβλο της φάρμας. Δεμένοι από το μπροστινό και πίσω τους πόδι με αλυσίδες και με τέτοιο τρόπο που τους αναγκάζει να στέκονται μόνο όρθιοι, να σέρνουν τα πόδια τους λίγο πίσω και λίγο μπροστά χωρίς να μπορούν ούτε να ξαπλώσουν ούτε να γυρίσουν. Και έτσι αλυσοδεμένοι θα ζήσουν για είκοσι τριάντα ίσως και σαράντα χρόνια μέχρι να τους λυτρώσει ο θάνατος.
Οι μόνες ώρες που δεν είναι αλυσοδεμένοι οι ελέφαντες του τσίρκο, είναι οι ώρες που μαθαίνουν το νούμερο τους και δίνουν παραστάσεις. Τα πόδια τους από τις αλυσίδες πληγιάζονται, κι από την ακινησία πρήζονται οι αρθρώσεις τους και ατροφούν οι μύες τους. Το σώμα τους από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα και τρυπήματα γεμίζει πληγές και κύστεις. Ο εγκλεισμός τους και οι κακές συνθήκες διαβίωσης, τους κάνουν νευρωτικούς. Αποκτούν στερεοτυπική συμπεριφορά και αρχίζουν να κουνούν το κεφάλι τους σ’ένα τραγικό πέρα δώθε. Οι νεότεροι ελέφαντες σταματάνε τις στερεοτυπικές κινήσεις όταν τους βγάζουν τις αλυσίδες ή όταν τους ταΐζουν. Σιγά-σιγά όμως και όσο περνούν τα χρόνια, η στερεοτυπική συμπεριφορά δεν σταματά ποτέ, ούτε την ώρα του φαγητού. Ένας πρώην εκπαιδευτής ελεφάντων έλεγε ότι οι ελέφαντες δεν είναι επιθετικοί από την φύση τους, αλλά γίνονται επιθετικοί με την κακοποίησή τους κατά την εκπαίδευση κι ότι προκαλούν τους εκπαιδευτές τους, να τους φέρονται όσο πιο βάναυσα μπορούν. Ένας άλλος έλεγε, ότι στο επάγγελμα εκπαιδευτών ελεφάντων, μαζεύονται όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας και καταλήγει ότι οι ελέφαντες των τσίρκο δεν έχουν ζωή, έχουν χάσει την υπόστασή τους σαν οντότητες κι έχουν μεταβληθεί σε νευρωτικές υπάρξεις.
Η RHANEE έδινε παραστάσεις για το τσίρκο της εταιρίας CHIPPERFIELD και μετά νοικιάστηκε στο τσίρκο SANTUS. Εκεί ήταν αναγκασμένη να μένει συνεχώς κλεισμένη και ακινητοποιημένη στο βαγόνι μεταφοράς. Την έβγαζαν λίγο πριν την παράσταση και μετά πάλι πίσω. Αν κατά την διάρκεια της περιοδείας υπήρχε ελεύθερος χώρος, την έβγαζαν λίγο αλλά πάλι αλυσοδεμένη και σπάνια μπορούσε να κάνει μια πλήρη περιστροφή. Μόλις επέστρεψε στη φάρμα, οδηγήθηκε αμέσως στο χώρο εκπαίδευσης όπου την μαστίγωσαν άγρια μέχρι που έσπασε το μαστίγιο και της επαναλάμβαναν συνεχώς «Τώρα δεν είσαι στο SANTUS». Aυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να μάθει καινούρια νούμερα για το τσίρκο της εταιρίας CHIPPERFIELD. Η RHANEE μόλις την καθάριζαν για την παράσταση, βρομίζονταν αμέσως, αν και έτρωγε ξύλο γι αυτό, δεν σταμάταγε να το κάνει. Όποτε της δινόταν η ευκαιρία έσπρωχνε τους πασσάλους, τράβαγε τα σκοινιά και προσπαθούσε να δραπετεύσει. Η RHANEE, 27 χρονών σήμερα, είναι πλέον ένα ψυχονευρωτικό πλάσμα, ένα πλάσμα με χαμένο το λογικό που κουνάει αδιάκοπα το κεφάλι της πάνω κάτω...πάνω κάτω...πάνω κάτω... δεξιά αριστερά...δεξιά αριστερά...και πάλι πάνω κάτω...σταματάει μόνο για να φάει και να πιει ή να αγγίξει τους άλλους ελέφαντες και μετά πάλι βυθίζεται στην ανυπαρξία της, πάνω κάτω...δεξιά αριστερά... Ο ΤΕΜΒΟ και η ROSΑ έτρωγαν πολύ ξύλο όταν έσπευδαν να βοηθήσουν τους κακοποιημένους συντρόφους τους, την ΟΡΑL, τη FLORA και την RHΑΝΕΕ. Σήμερα ο ΤΕΜΒΟ, 12 ετών, η ROSA 14 ετών, η ΟΡΑL 15 ετών και η FLORA 10 ετών, είναι νευρωτικά πλάσματα και με το σώμα τους γεμάτο πληγές και κύστεις. Η FLORΑ κουνάει το κεφάλι της πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, το ένα αυτί της έχει χάσει το δέρμα του και φαίνεται μια τεράστια πληγή. Όταν την ξυλοκοπούν πέφτει κάτω και κλαίει ενώ το κορμί της σφαδάζει από τους λυγμούς.
Ο ΤΕΜΒΟ έχει μια μεγάλη πληγή στην πλάτη από ένα σιδηρολοστό που έσπασε πάνω του. Έχει χάσει τα λογικά του, συνεχώς κάνει υποκλίσεις, σταματά για μια ώρα και μετά συνεχίζει να σκύβει και να σηκώνει ρυθμικά το κεφάλι του και την προβοσκίδα του. Σταματάει τις στερεοτυπικές του κινήσεις, όταν τρώει και πίνει και τις αυξάνει σταδιακά όσο προχωράει η μέρα. Όταν κοντά του βρίσκονται η ROSΑ και η OPAL ενδιαφέρεται γι’αυτές και ελαττώνει τις στερεοτυπικές κινήσεις. Η ROSA με πληγές στην πλάτη της παρουσιάζει μια ασυνήθιστη συμπεριφορά. Κινείται μπρος πίσω, και όσο μπορεί κυκλικά κάθε 7 δευτερόλεπτα. Μόλις της αφαιρέσουν τις αλυσίδες σταματά αυτές τις κινήσεις και τις ξαναρχίζει όταν ο φροντιστής βρίσκεται κοντά της και καθαρίζει, όταν αυτός απομακρύνεται τις σταματάει. Αργά το απόγευμα, την ώρα του φαγητού δεν παρουσιάζει αυτή την συμπεριφορά, την ξαναπαρουσιάζει όμως μόλις την αλυσοδέσουν για το βράδυ. Όλη την νύχτα βυθισμένη στην τρέλα της κινείται αργά μπρος πίσω...μπρος πίσω...
Η ΟPAL με πληγιασμένα πόδια προσπαθεί πάντα να κρυφτεί πίσω από την ROSA ή τον ΤΕΜΒΟ. Δεν παρουσιάζει ακόμα στερεοτυπικές κινήσεις, μερικές φορές μόνο θεάθηκε να κουνά το κεφάλι της πέρα δώθε...
ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE, με χαμένη πλέον την οντότητά τους, ώσπου να πεθάνουν θα σέρνονται από παράσταση σε παράσταση, με μαστιγώματα και τρυπήματα θα εκτελούν το νούμερο τους κι εμείς με γέλια θα χειροκροτούμε. Αν το γέλιο είχε παγώσει στα χείλη μας κι αν είχαμε παύσει να είμαστε χειροκροτητές του πόνου τους, τότε ο ΤΕΜΒΟ, η ΟPAL, η ROSA, η FLORA και η RHANEE, ελεύθεροι στην άγρια φύση θα πλατσούριζαν στις λίμνες, στους νερόλακκους, στα ποτάμια της Ζάμπιας, της Ζιμπάμπουε, της Νότιας Αφρικής και της Ινδίας.
