Όχι στην Αιχμαλωσία!

Οι ζωολογικοί κήποι, ή ζωολογικά πάρκα σήμερα, είναι συνέχεια των θηριοτροφείων των αρχαίων λαών, μια παλιά πονεμένη ιστορία δίχως τέλος, όπου τα κορ­μιά των εξαθλιωμένων ζώων καταβροχθίζονται από τα μάτια ενός αδηφάγου και πε­ρίεργου κοινού.

Το πρώτο θηριοτροφείο θεμελιώθηκε την εποχή των φαραώ, από γυναίκα φαραώ. Αλλού αναφέρεται ότι πρώτος ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε θηριοτροφείο στη Βαβυλώνα, κι αλλού ότι ο πρώτος ζωολογικός κήπος ανήκε στην αρχαία Κίνα. Στους νε­ότερους χρόνους, στις περισσότερες πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις υπήρχαν ζωο­λογικοί κήποι με μεγάλους αριθμούς άγριων ζώων.
Το 1860, ο Ζωολογικός Κήπος του Παρισιού περιελάμβανε και αιχμαλωτισμένους Ζουλού, Σενεγαλέζους και μαύρους από την Γκαμπόν. Το 1878 στο Ζωολογικό Κήπο του Βερολίνου βρίσκονταν Λάπωνες και Πυγμαίοι. Το ίδιο έτος, ένας περιοδεύων ζωο­λογικός κήπος περιέφερε στη Γερμανία Νούβιους, Λάπωνες Εσκιμώους, Καλμούχους, βουδιστές μοναχούς, Σουδανούς και Ινδιάνους, τους οποίους μάλιστα παρουσίαζε ως εξωτικά είδη. Ευτυχώς το αίσχος αυτό σταμάτησε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι όμως και για τα ζώα. Σήμερα τα ζωολογικά πάρκα δεν έχουν καμιά σχέση με τα κολαστήρια των ζωολογικών κήπων τού χθες. Ομως για τα ζώα δεν αλλάζει τίποτε, αφού γεννιού­νται και πεθαίνουν ως ζωντανά μουσειακά εκθέματα, αιχμάλωτα στα χέρια των αν­θρώπων. Στη νέα ηθική που εδραιώνεται στις μέρες μας, τα ζωολογικά πάρκα δεν έ­χουν καμιά θέση.
«Ποτέ δεν πάω σε ζωολογικό κήπο, γιατί δεν αντέχω τη λυπηρή εικόνα των ζώων σε αιχμαλωσία». Αλμπερτ Σβάιτσερ.

Ρόζα Μηνακούλη

Γεωτρόπιο τεύχος 418, Σαββατιάτικης Ελευθεροτυπίας, 19.4.08

Άρθρο "Ο Κήπος των Ζώων" σελ. 18-24