ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
25 Φεβρουαρίου 2010
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει,
Καλοκαίρι θα μυρίσει,
Μα σαν τύχει και θυμώσει,
Το κυνήγι θ’αφανίσει...
Ακόμα μια κυνηγετική περίοδος πλησιάζει στο τέλος της αφήνοντας πίσω της μια πανίδα λαβωμένη, διαμελισμένη, πανικοβλημένη.
Κι ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματιζόμαστε γιατί αφήνουμε να διαιωνίζεται κάτι τέτοιο, εξετάζοντας, για παράδειγμα, αν έχουμε κανένα λάθος στο DNA μας ή αν κάνουμε κακή χρήση των δικαιωμάτων μας και της ελευθερίας μας, εμείς ασχολούμαστε με το πως θα ελέγξουμε και θα ρυθμίσουμε το κυνήγι, βαφτίζοντας τους εαυτούς μας διαχειριστές της φύσης.
Ο ΠΟΦΥΖΩ πιστεύει ότι το κυνήγι ούτε να ελεγχθεί μπορεί, ούτε και να ρυθμιστεί, παρά μόνο να σταματήσει. Δε θεωρούμε ότι οποιαδήποτε μελέτη, όσο επιστημονική κι αν είναι, είναι αρκετή για να προστατέψει τη ζωή των ζώων που τόσο άδικα χάνονται από τα δάση, για χάρη γούστου και για το κέφι μιας μειοψηφίας ανθρώπων που ηδονίζονται να σκορπάνε το θάνατο. Διότι σύμφωνα και με τους ίδιους τους κυνηγούς, το κυνήγι είναι μια κατ’εξοχήν ψυχαγωγική και αθλητική δραστηριότητα που επιδαψιλεύει το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, ενώ στις υπόλοιπες τον τρόμο και τον πανικό.
Με δεδομένο, λοιπόν, μόνο και μόνο το γεγονός ότι το κυνήγι σήμερα από τροφοσυλλεκτική δραστηριότητα του παρελθόντος, κατάντησε φονική μηχανή κι ότι με εφ’όπλου λόγχης, όχι μόνο δεν προστατεύει το περιβάλλον, αλλά και το αφανίζει συστηματικά, ζητάμε τον καθολικό τερματισμό του.
Ζητάμε από την πολιτεία που μέχρι τώρα νόμιμα και συνταγματικά έχει κατοχυρώσει αυτή την ανήθικη και ανώφελη πρακτική, να προστατέψει επιτέλους την πανίδα του τόπου μας που χρόνο με το χρόνο εξαφανίζεται από τα δάση, προς τέρψη και ευχαρίστηση μερικών χιλιάδων τουφεκιοφόρων πολιτών.
Και είναι απορρίας άξιο που επικαλείται η πολιτεία μας την επιστημοσύνη για να δώσει το πράσινο φως στους κυνηγούς να σκοτώνουν ελεύθερα! Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι ούτε οι ρυθμιστικές, ούτε και οι θηροφύλακες μπορούν να ελέγξουν, πόσω μάλλον να σταματήσουν, τους εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγούς που κάθε χρόνο οργιάζουν λεηλατώντας στην κυριολεξία τη φύση.
Ελεγχόμενο και «επιστημονικά» τεκμηριωμένο κυνήγι, ΚΑΖ, ΙΒΑ, ΖΕΠ και ΚΥΑ, όλα σημαίνουν ότι κάποιοι αποφασίζουν ποια είδη, σε ποιες περιοχές, πότε και πόσα ζώα και πτηνά επιτρέπεται να σκοτωθούν, ώστε να μη διασαλευτεί η βιοποικιλότητα της άγριας ζωής. Με άλλα λόγια, γινόμαστε συνένοχοι σε ένα επαναλαμβανόμενο έγκλημα, και εκείνο που μας απασχολεί είναι αν θα υπάρχει αειφορία για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να εγκληματούμε εσαεί.
Ο κύριος Πρωθυπουργός μας υποσχέθηκε «πράσινη ανάπτυξη». Αν πραγματικά το εννοούσε, και δεν ήταν κι αυτό άλλη μια προεκλογική Θα-σολογία, τότε πρέπει να θεσμοθετήσει την άμεση και οριστική παύση του κυνηγιού, για να πάρει μια βαθιά ανάσα η πανίδα μας και να μπορέσει να αναπτυχθεί όπως εκείνη ξέρει σύμφωνα με τους σοφούς μηχανισμούς της.
Αντιλαμβανόμαστε τις πολιτικές και οικονομικές πιέσεις που δέχεται το αρμόδιο υπουργείο από μια μερίδα πολιτών, καθώς και το σημαντικό οικονομικό όφελος που καρπούται η πολιτεία από το κυνήγι. Όμως, αν σκεφτόμαστε αποκλειστικά βάσει οικονομικών συμφερόντων, τότε ακόμη θα είχαμε σκλάβους για εκμετάλλευση, ενώ δεν θα είχαμε κανένα ηθικό φραγμό να δικαιολογήσουμε και τα εμπόρια ναρκωτικών και λευκής σαρκός.
Αν το κενό που θα αφήσει η κατάργηση του κυνηγιού στους αμύντορές του είναι μεγάλο, εμείς προτείνουμε να τους δοθούν κίνητρα και να τους ανατεθούν συγκεκριμένοι ρόλοι, ώστε να αντικαταστήσουν το κυνήγι με άλλες δραστηριότητες φιλικές με τη φύση και τη ζωή, όπως είναι η δασοπροστασία, η πυροφύλαξη, η προστασία της ζωής (αντί η θανάτωσή της), η δενδροφύτευση, ο καθαρισμός δασικών περιοχών κλπ. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τα πουλιά θα αρχίσουν να κελαηδούν πάλι – γιατί αυτή τη στιγμή έχουν βουβαθεί από τον τρόμο τους – αλλά και οι κυνηγοί θα αποκτήσουν μια υγιή πλέον αγάπη και σχέση με τη φύση, από αρρωστημένη που έχουν τώρα. Οι δε υπόλοιποι επαρχιώτες επαγγελματίες (ταβερνιάρηδες, ξενοδόχοι, βενζινοπώλες, κλπ) που τώρα βιοπορίζονται και από τους κυνηγούς, δεν θα χρειαστεί να χάσουν την πελατεία τους. Με λίγα λόγια, το μόνο που θα εξαφανιστεί από το τοπίο, θα είναι τα όπλα. Οι μόνοι επαγγελματίες που θα χρειαστεί να αλλάξουν εμπόρευμα ή επάγγελμα, θα είναι οι έμποροι όπλων. Ακούγεται πολύ ηδονικό ή ουτοπικό; Ποιος όμως ορίζει τι είναι εφικτό και τι ουτοπικό, άλλος από εμάς τους ίδιους;
Λύσεις υπάρχουν πολλές, αρκεί να ξεφύγουμε λίγο από τα στενά όρια του ανθρωποκεντρισμού μας και να δούμε ότι σε μια πραγματική δημοκρατία, όλοι μπορούμε να χωρέσουμε: και οι άνθρωποι και τα ζώα. Δεν χρειάζεται να είναι ή αυτά ή εμείς. Όσο για τα περιβαλλοντικά οφέλη, αυτά θα είναι πάμπολλα.
Επί του παρόντος ευχόμαστε να υπογραφεί η νέα ΚΥΑ, ώστε αρχής γενομένης με τις ΖΕΠ, να κυρηχθεί όλη η Ελλάδα σύντομα Ζώνη Ειδικής Προστασίας (Ελεύθερης Κυνηγιού).
Αν είναι να μιλήσουμε για το κυνήγι, ας μιλήσουμε για την οριστική παύση του. Διαφορετικά να μη μιλήσουμε καθόλου. Γιατί δεν υπάρχει αειφορικό κυνήγι, παρά μόνο αειφορικός θάνατος. Δεν υπάρχει ορθολογικό κυνήγι, παρά μόνο ανορθολογικός θάνατος.
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ!
25 Φεβρουαρίου 2010
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει,
Καλοκαίρι θα μυρίσει,
Μα σαν τύχει και θυμώσει,
Το κυνήγι θ’αφανίσει...
Ακόμα μια κυνηγετική περίοδος πλησιάζει στο τέλος της αφήνοντας πίσω της μια πανίδα λαβωμένη, διαμελισμένη, πανικοβλημένη.
Κι ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματιζόμαστε γιατί αφήνουμε να διαιωνίζεται κάτι τέτοιο, εξετάζοντας, για παράδειγμα, αν έχουμε κανένα λάθος στο DNA μας ή αν κάνουμε κακή χρήση των δικαιωμάτων μας και της ελευθερίας μας, εμείς ασχολούμαστε με το πως θα ελέγξουμε και θα ρυθμίσουμε το κυνήγι, βαφτίζοντας τους εαυτούς μας διαχειριστές της φύσης.
Ο ΠΟΦΥΖΩ πιστεύει ότι το κυνήγι ούτε να ελεγχθεί μπορεί, ούτε και να ρυθμιστεί, παρά μόνο να σταματήσει. Δε θεωρούμε ότι οποιαδήποτε μελέτη, όσο επιστημονική κι αν είναι, είναι αρκετή για να προστατέψει τη ζωή των ζώων που τόσο άδικα χάνονται από τα δάση, για χάρη γούστου και για το κέφι μιας μειοψηφίας ανθρώπων που ηδονίζονται να σκορπάνε το θάνατο. Διότι σύμφωνα και με τους ίδιους τους κυνηγούς, το κυνήγι είναι μια κατ’εξοχήν ψυχαγωγική και αθλητική δραστηριότητα που επιδαψιλεύει το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, ενώ στις υπόλοιπες τον τρόμο και τον πανικό.
Με δεδομένο, λοιπόν, μόνο και μόνο το γεγονός ότι το κυνήγι σήμερα από τροφοσυλλεκτική δραστηριότητα του παρελθόντος, κατάντησε φονική μηχανή κι ότι με εφ’όπλου λόγχης, όχι μόνο δεν προστατεύει το περιβάλλον, αλλά και το αφανίζει συστηματικά, ζητάμε τον καθολικό τερματισμό του.
Ζητάμε από την πολιτεία που μέχρι τώρα νόμιμα και συνταγματικά έχει κατοχυρώσει αυτή την ανήθικη και ανώφελη πρακτική, να προστατέψει επιτέλους την πανίδα του τόπου μας που χρόνο με το χρόνο εξαφανίζεται από τα δάση, προς τέρψη και ευχαρίστηση μερικών χιλιάδων τουφεκιοφόρων πολιτών.
Και είναι απορρίας άξιο που επικαλείται η πολιτεία μας την επιστημοσύνη για να δώσει το πράσινο φως στους κυνηγούς να σκοτώνουν ελεύθερα! Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι ούτε οι ρυθμιστικές, ούτε και οι θηροφύλακες μπορούν να ελέγξουν, πόσω μάλλον να σταματήσουν, τους εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγούς που κάθε χρόνο οργιάζουν λεηλατώντας στην κυριολεξία τη φύση.
Ελεγχόμενο και «επιστημονικά» τεκμηριωμένο κυνήγι, ΚΑΖ, ΙΒΑ, ΖΕΠ και ΚΥΑ, όλα σημαίνουν ότι κάποιοι αποφασίζουν ποια είδη, σε ποιες περιοχές, πότε και πόσα ζώα και πτηνά επιτρέπεται να σκοτωθούν, ώστε να μη διασαλευτεί η βιοποικιλότητα της άγριας ζωής. Με άλλα λόγια, γινόμαστε συνένοχοι σε ένα επαναλαμβανόμενο έγκλημα, και εκείνο που μας απασχολεί είναι αν θα υπάρχει αειφορία για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να εγκληματούμε εσαεί.
Ο κύριος Πρωθυπουργός μας υποσχέθηκε «πράσινη ανάπτυξη». Αν πραγματικά το εννοούσε, και δεν ήταν κι αυτό άλλη μια προεκλογική Θα-σολογία, τότε πρέπει να θεσμοθετήσει την άμεση και οριστική παύση του κυνηγιού, για να πάρει μια βαθιά ανάσα η πανίδα μας και να μπορέσει να αναπτυχθεί όπως εκείνη ξέρει σύμφωνα με τους σοφούς μηχανισμούς της.
Αντιλαμβανόμαστε τις πολιτικές και οικονομικές πιέσεις που δέχεται το αρμόδιο υπουργείο από μια μερίδα πολιτών, καθώς και το σημαντικό οικονομικό όφελος που καρπούται η πολιτεία από το κυνήγι. Όμως, αν σκεφτόμαστε αποκλειστικά βάσει οικονομικών συμφερόντων, τότε ακόμη θα είχαμε σκλάβους για εκμετάλλευση, ενώ δεν θα είχαμε κανένα ηθικό φραγμό να δικαιολογήσουμε και τα εμπόρια ναρκωτικών και λευκής σαρκός.
Αν το κενό που θα αφήσει η κατάργηση του κυνηγιού στους αμύντορές του είναι μεγάλο, εμείς προτείνουμε να τους δοθούν κίνητρα και να τους ανατεθούν συγκεκριμένοι ρόλοι, ώστε να αντικαταστήσουν το κυνήγι με άλλες δραστηριότητες φιλικές με τη φύση και τη ζωή, όπως είναι η δασοπροστασία, η πυροφύλαξη, η προστασία της ζωής (αντί η θανάτωσή της), η δενδροφύτευση, ο καθαρισμός δασικών περιοχών κλπ. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τα πουλιά θα αρχίσουν να κελαηδούν πάλι – γιατί αυτή τη στιγμή έχουν βουβαθεί από τον τρόμο τους – αλλά και οι κυνηγοί θα αποκτήσουν μια υγιή πλέον αγάπη και σχέση με τη φύση, από αρρωστημένη που έχουν τώρα. Οι δε υπόλοιποι επαρχιώτες επαγγελματίες (ταβερνιάρηδες, ξενοδόχοι, βενζινοπώλες, κλπ) που τώρα βιοπορίζονται και από τους κυνηγούς, δεν θα χρειαστεί να χάσουν την πελατεία τους. Με λίγα λόγια, το μόνο που θα εξαφανιστεί από το τοπίο, θα είναι τα όπλα. Οι μόνοι επαγγελματίες που θα χρειαστεί να αλλάξουν εμπόρευμα ή επάγγελμα, θα είναι οι έμποροι όπλων. Ακούγεται πολύ ηδονικό ή ουτοπικό; Ποιος όμως ορίζει τι είναι εφικτό και τι ουτοπικό, άλλος από εμάς τους ίδιους;
Λύσεις υπάρχουν πολλές, αρκεί να ξεφύγουμε λίγο από τα στενά όρια του ανθρωποκεντρισμού μας και να δούμε ότι σε μια πραγματική δημοκρατία, όλοι μπορούμε να χωρέσουμε: και οι άνθρωποι και τα ζώα. Δεν χρειάζεται να είναι ή αυτά ή εμείς. Όσο για τα περιβαλλοντικά οφέλη, αυτά θα είναι πάμπολλα.
Επί του παρόντος ευχόμαστε να υπογραφεί η νέα ΚΥΑ, ώστε αρχής γενομένης με τις ΖΕΠ, να κυρηχθεί όλη η Ελλάδα σύντομα Ζώνη Ειδικής Προστασίας (Ελεύθερης Κυνηγιού).
Αν είναι να μιλήσουμε για το κυνήγι, ας μιλήσουμε για την οριστική παύση του. Διαφορετικά να μη μιλήσουμε καθόλου. Γιατί δεν υπάρχει αειφορικό κυνήγι, παρά μόνο αειφορικός θάνατος. Δεν υπάρχει ορθολογικό κυνήγι, παρά μόνο ανορθολογικός θάνατος.
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ!
