Προς: Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Α. Κοντό, Αχαρνών 2, Αθήνα
Κοιν. Διεύθυνση Δασών Ν. Αρκαδίας, Πλ. Κολοκοτρώνη 22, 22100, Τρίπολη
Δασαρχείο Βυτίνας, 22010 Βυτίνα
Δήμο Ηραίας, 22028 Παλούμπα
Κοιν. Διεύθυνση Δασών Ν. Αρκαδίας, Πλ. Κολοκοτρώνη 22, 22100, Τρίπολη
Δασαρχείο Βυτίνας, 22010 Βυτίνα
Δήμο Ηραίας, 22028 Παλούμπα
Αθήνα, 11 Ιουλίου 2008
Θέμα: Εισήγηση του Δασαρχείου Βυτίνας ενάντια στη απόφαση του Δήμου Ηραίας, Ν. Αρκαδίας για απαγόρευση του κυνηγιού στο φαράγγι της Γκούρας
Αξιότιμε κε Υπουργέ,
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν απολύτως απαράδεκτη την αρνητική τοποθέτηση του Δασαρχείου Βυτίνας στο αίτημα του Δήμου Ηραίας, Νομού Αρκαδίας, να απαγορευτεί το κυνήγι στο Φαράγγι της Γκούρας όπου έχουν βρει καταφύγιο άγρια ζώα μιας και αυτό δεν έχει καεί. Κρίνουμε ότι το δασαρχείο έχει παρεκκλίνει από την αποστολή του που είναι η προστασία των δασών και της πανίδας και έχει μετατραπεί σε κέντρο εξυπηρέτησης συμφερόντων κάποιων ισχυρών κυνηγετικών οργανώσεων που πιέζουν για συνέχιση του κυνηγιού, παρά την αντίθετη γνώμη ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Επιπλέον αποτελεί καταστρατήγηση του δικαιώματος για αυτοδιοίκηση και επιλογή του τρόπου ανάπτυξης μιας τοπικής κοινωνίας που πολύ σωστά επιθυμεί ήπια, οικολογική ανάπτυξη και οικοτουρισμό και όχι εξόντωση της πανίδας που έχει καταφύγει στην περιοχή της.
Είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην Πελοπόννησο για την επανάκαμψη της πανίδας μετά τις φωτιές. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς προστασία των περιοχών που δεν έχουν καεί και που αποτελούν καταφύγιο άγριων ζώων παγιδευμένων πλέον σε νησίδες άκαυτων βιοτόπων. Ουσιαστικά το κυνήγι σε αυτές τις περιοχές αποτελεί γενοκτονία, περισσότερο απ' ότι στα καμένα. Αν δεν επιζήσει ικανός αριθμός άγριων ζώων εκεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει ποτέ αναπληθυσμός των καμένων περιοχών. Υπενθυμίζουμε ότι στην Ελλάδα οι περισσότερες εξαφανίσεις ειδών έχουν γίνει στην Πελοπόννησο (λύκος, αρκούδα, μεγάλα αρπακτικά, υδρόβια, πελαργοί) επειδή ουσιαστικά είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη Ελλάδα και παράλληλα η κυνηγετική πίεση νόμιμη και παράνομη είναι η μεγαλύτερη μετά την Αττική.
Κύριε Υπουργέ,
Σε μια δημοκρατική κοινωνία όπως η δική μας αποφασίζει η ίδια τι είναι προς το συμφέρον της και όχι οι κυνηγετικοί σύλλογοι άλλων περιοχών. Ο ρόλος της πολιτείας στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να υπερασπίσει τα δικαιώματα των κατοίκων της περιοχής και όχι των ισχυρών κυνηγετικών συλλόγων άλλων περιοχών. Σας καλούμε να λάβετε υπόψη σας την ομόφωνη απόφαση του Δήμου Ηραίας και της τοπικής κοινωνίας για τον χαρακτηρισμό του φαραγγιού της Γκούρας ως προστατευόμενης περιοχής. Σας καλούμε να επιδείξετε από τη θέση σας τον απαιτούμενο σεβασμό προς τις αποφάσεις της τοπικής κοινωνίας του Δήμου Ηραίας. Σας καλούμε να αποδείξετε ότι το Υπουργείο και η πολιτεία δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κυνηγετικών οργανώσεων και μόνο αυτά. Τέλος, καλούμε το αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων να ασχοληθεί αποτελεσματικά με την προστασία της πανίδας της χώρας μας η οποία πλήγεται καθημερινά από τις καταστροφικές ανθρώπινες δραστηριότητες.
Για τους Οικολόγους Πράσινους
Όλγα Κήκου
Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Α. Κοντό
fax: 210-5237904
Διεύθυνση Δασών Ν. Αρκαδίας
fax: 2710-243800
Δασαρχείο Βυτίνας
fax: 27950-22213
Δήμο Ηραίας, Ν. Αρκαδίας
fax: 27950-32433
Μετά τις φωτιές η επέλαση των κυνηγών...«Υπερτοπικά» συμφέροντα απειλούν την πανίδα
Τι σημαίνει άραγε «τοπική αυτοδιοίκηση», εάν όχι η δυνατότητα μιας περιοχής να επιλέγει η ίδια πώς θα αναπτυχθεί, να έχει τη δυνατότητα να απαγορεύει οχλούσες δραστηριότητες, να επενδύει σε άλλες, ηπιότερες, να διαφοροποιείται εντέλει από την «πεπατημένη», έστω και με ρίσκο; Φαίνεται όμως ότι στην Ελλάδα ούτε ακόμα και ένας πυρόπληκτος δήμος δεν μπορεί να πάρει την τύχη στα χέρια του, ιδίως όταν προσκρούει σε «υπερτοπικά» συμφέροντα. Για τον Δήμο Ηραίας, του νομού Αρκαδίας, αυτά ονομάζονται «κυνηγοί». Εύλογο ήταν το αίτημα του δημοτικού συμβουλίου προς το δασαρχείο Βυτίνας: να απαγορευθεί το κυνήγι στο φαράγγι Γκούρας, καθώς μετά τις περσινές πυρκαγιές και τη συρρίκνωση των «άκαυτων» βιοτόπων, εκεί έχει βρει καταφύγιο τεράστιος αριθμός θηραμάτων. Πίσω από την πρόταση, ήταν εμφανής η διάθεση της τοπικής αρχής να αξιοποιηθεί το φαράγγι για την ανάπτυξη του οικοτουρισμού - τα περιθώρια άλλωστε στενεύουν για τους ορεινούς δήμους της Πελοποννήσου, η προσέλκυση τουριστών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Επειτα από προσπάθειες χρόνων, επίσης, έχει δημιουργηθεί από τον δήμο και Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, με στόχο στο μέλλον να φθάνουν εκεί παιδιά απ’ όλη την Ελλάδα, να παρατηρούν και να μαθαίνουν για την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής.
Οποία έκπληξις, λοιπόν, όταν στις 19 Ιουνίου έφθασε η απάντηση του δασαρχείου και ήταν... αρνητική. Το αιτιολογικό; Συνοψίζεται στο ότι λόγω των πυρκαγιών έχουν ήδη εκδοθεί απαγορευτικές διατάξεις για την άσκηση της θήρας σε αρκετές περιοχές, με αποτέλεσμα οι κυνηγοί να μην έχουν πού να ασκήσουν το χόμπι τους! Οπως αναφέρεται, μάλιστα, για τη λήψη της απόφασης ζητήθηκαν οι απόψεις «αρμόδιων Κυνηγετικών Οργανώσεων».
Τι κι αν, όπως λέει στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Ηραίας κ. Αθ. Μπόρας, «εξαιτίας του περιορισμού των περιοχών προς άσκηση του κυνηγιού, έρχονται στην Γκούρα κυνηγοί απ’ όλη την Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να ξεμυτίσει, οι κτηνοτρόφοι φοβούνται να βγουν να βοσκήσουν τα ζώα τους, πόσω μάλλον παιδιά να κάνουν βόλτα». Τι κι αν ακόμα και οι ίδιοι οι κυνηγοί του Δήμου Ηραίας, όπως ο κ. Βασίλης Αναστασόπουλος, έχουν ταχθεί υπέρ της απαγόρευσης του κυνηγιού. «Εμείς δεν έχουμε καμία αντίρρηση να “κλείσει” το φαράγγι», σημειώνει στην «Κ». «Οι περιοχές για κυνήγι είναι υπεραρκετές. Είναι αδιανόητο ένα παιδί να μην μπορεί να πάει στο δάσος επειδή είμαι εγώ εκεί». Φαίνεται όμως ότι οι φωτιές δεν είναι οι μόνες που «καίνε» τις ελπίδες μιας περιοχής να ορθοποδήσει.
Λίνα Γιάνναρου
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_01/07/2008_276033
Ξέφυγαν από τις φλόγες αλλά όχι και από το βόλι - Ελεύθερο για τους κυνηγούς παραμένει ένα από τα ελάχιστα καταφύγια ζώων στην καμένη Αρκαδία
Ξέφυγαν από τις φλόγες αλλά όχι και από το βόλι - Ελεύθερο για τους κυνηγούς παραμένει ένα από τα ελάχιστα καταφύγια ζώων στην καμένη Αρκαδία
Είναι γνωστό ότι ζούμε σε μια «φιλοκυνηγετική» χώρα, αυτό αποτυπώνεται και στην «ανάποδη» πολιτική μας για τη θήρα: Ενώ στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το κυνήγι απαγορεύεται παντού και με αποφάσεις ορίζεται που επιτρέπεται, στην Ελλάδα το κυνήγι επιτρέπεται παντού και με αποφάσεις ορίζεται πού απαγορεύεται. Δεν παύει να εκπλήσσει όμως όταν η Πολιτεία γίνεται τόσο απροκάλυπτα υπέρμαχη της εν λόγω δραστηριότητας (στην πραγματικότητα τόσο αδύναμη να αντιπαρατεθεί με το ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους τους οποίους φθάνουν οι κυνηγοί και οι οικογένειές τους) που δεν... καταθέτει τα όπλα ούτε κι όταν η «κατάπαυση πυρός» αποτελεί αίτημα μιας ολόκληρης τοπικής κοινωνίας.
«Οχι, δεν θα απαγορευτεί η θήρα», ήταν η απάντηση του αρμόδιου δασαρχείου Βυτίνας στο αίτημα του Δήμου Ηραίας Αρκαδίας να κηρυχθεί το φαράγγι της Γκούρας (που βρίσκεται στα όριά του) «ελεύθερο από κυνηγούς», ούτως ώστε να λειτουργήσει απρόσκοπτα το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που έχει ιδρυθεί στην περιοχή. Δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού και τον καθορισμό κάποιων (ελαχίστων έστω) ζωνών προστασίας περιφερειακά των καμένων εκτάσεων, στις περιοχές όπου το κυνήγι επιτρεπόταν επικράτησε το «αδιαχώρητο». Ειδικά στο φαράγγι της Γκούρας, που βρίσκεται εν μέσω καμένων εκτάσεων και στο οποίο είχε βρει καταφύγιο μεγάλος αριθμός θηραμάτων, συνέρρευσαν κατά την προηγούμενη κυνηγετική περίοδο κυνηγοί από όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να γίνεται «ο κακός χαμός» όπως το περιγράφουν οι ντόπιοι. «Κανείς δεν μπορεί να ξεμυτίσει την περίοδο του κυνηγιού, γίνεται σωστός πόλεμος στο φαράγγι», λέει στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Ηραίας κ. Αθανάσιος Μπόρας. «Είναι αδύνατον όχι μόνο να λειτουργήσει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, αλλά ακόμα και να βγουν τα παιδιά μας μια βόλτα στο δάσος».
Με υπηρεσιακό... τυπικό
Οι πρώτοι που το επιβεβαιώνουν είναι οι υπάλληλοι του δασαρχείου. «Πράγματι, υπάρχει αύξηση της κυνηγετικής δραστηριότητας στην περιοχή», λέει στην «Κ» η δασάρχης Βυτίνας κ. Μαρία-Λουίζα Μακαροπούλου. «Είναι πολλές οι περιοχές στην Αρκαδία και την Ηλεία που έχουν καεί και απαγορευτεί για τους κυνηγούς, με αποτέλεσμα οι κυνηγοί να συνωστίζονται εδώ». Σύμφωνα με την ίδια όμως, δεν έχει γίνει κάποια... μελέτη που να καταλήγει στο ότι πράγματι γίνεται «σφαγή θηραμάτων» στο φαράγγι της Γκούρας και ότι κινδυνεύει η βιοποικιλότητα. Ετσι, λειτουργώντας «υπηρεσιακά», το δασαρχείο ρώτησε τους... αρμόδιους φορείς, δηλαδή τις τοπικές κυνηγετικές οργανώσεις, έλαβε τις αρνητικές τους εισηγήσεις και έβγαλε την απόφασή του. «Κάπου θα πρέπει κι αυτοί να κυνηγούν», ήταν η επεξήγηση στην «Κ».
Είναι κοινό μυστικό ότι μια από τις πιο καταστροφικές για την άγρια ζωή διατάξεις στην εθνική νομοθεσία είναι αυτή που ορίζει ότι αρμόδια για την απαγόρευση της θήρας είναι τα κατά τόπους δασαρχεία. Οι υπάλληλοι δηλαδή που βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με τις τοπικές κοινωνίες και μοιραία δέχονται τις μεγαλύτερες πιέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε τόσο μεγάλη καθυστέρηση πέρυσι στον καθορισμό από τα δασαρχεία των ζωνών περιμετρικά των καμένων περιοχών στις οποίες δεν θα ασκούνταν το κυνήγι. Ενώ η μεγάλη καταστροφή είχε συντελεστεί στο τέλος Αυγούστου, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου η θήρα ασκήθηκε κανονικά στις ζώνες διάβασης, ακόμα κι αν ήταν εφαπτόμενες των καμένων. Και όταν εν τέλει καθορίστηκαν οι ζώνες απαγόρευσης, στις περισσότερες περιπτώσεις κρίθηκαν από τους ειδικούς ως εξαιρετικά ανεπαρκείς.
Κανείς όμως δεν διαμαρτυρήθηκε -ούτε καν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. «Και πολύ ήταν. Δυστυχώς πρέπει να επιλέγουμε τις μάχες που θα δίνουμε», ομολογούν εκπρόσωποί τους στην «Κ», σημειώνοντας ότι όταν πας κόντρα στην Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος «είσαι από χέρι χαμένος».
Οι «οικολόγοι» με τον υπάλληλο, οι κυνηγοί με τον υπουργό
Με βαριά καρδιά οι εκπρόσωποι των περιβαλλοντικών οργανώσεων πήγαν την προηγούμενη εβδομάδα και στο ετήσιο ραντεβού στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για τις διαπραγματεύσεις, ενόψει της έκδοσης της νέας ρυθμιστικής απόφασης για το κυνήγι περιόδου 2008-2009, που θα ορίζει την ημερομηνία έναρξης και λήξης της θήρας για τα διάφορα είδη. Μια καθ’όλα τυπική διαδικασία, αφού «παραδοσιακά» οι προτάσεις των οργανώσεων κατατίθενται για να... μην εισακουσθούν. Δεν είναι τυχαίο ότι γίνονται δύο χωριστές συναντήσεις – το υπουργείο με τους «οικολόγους» και το υπουργείο με τους κυνηγούς. Τους πρώτους υποδέχεται κάθε χρόνο κάποιος «ανθυποϋπάλληλος», ενώ τους δεύτερους ο ίδιος ο υπουργός.
Για μία ακόμη φορά, λοιπόν, η πρόταση των οργανώσεων για ορισμό της 31ης Ιανουαρίου ως καταληκτικής ημερομηνίας για το κυνήγι θα πέσει στο κενό (κατά πάσα πιθανότητα θα οριστεί η 28η Φεβρουαρίου, όταν θα έχει ξεκινήσει η περίοδος της εαρινής μετανάστευσης των πουλιών), ενώ και πάλι θα εφαρμοστούν κλιμακωτές ημερομηνίες για τα διάφορα είδη, ακόμα και για τα συγγενή – κι ας απαγορεύεται αυτό από την Ε.Ε. «Για ένα είδος πάπιας λήγει σήμερα το κυνήγι και για το άλλο σε δέκα μέρες. Μα πώς είναι δυνατόν να τις ξεχωρίσει ένας κυνηγός; Το υπουργείο δεν ευνοεί μόνο το κυνήγι. Ευνοεί και τη λαθροθηρία», λέει χαρακτηριστικά στέλεχος περιβαλλοντικής οργάνωσης.
