O οικο-φιλοζωϊκός σύλλογος ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ εκφράζει τη βαθιά θλίψη του και δυσαρέσκειά του για την αλόγιστη παρέλαση πτωμάτων που, όπως κάθε Χριστούγεννα έτσι και φέτος, προβάλλεται από την ελληνική τηλεόραση. Ο λόγος είναι για τα δύστυχα τα ζώα που πριν γίνουν βορά στα γιορτινά μας τραπέζια, τα βλέπουμε να κρέμονται τόσο αβασάνιστα από τα τσιγκέλια των κρεοπωλείων. Και το θέαμα αυτό όχι μόνο δεν μας προκαλεί διόλου δυσάρεστα συναισθήματα, αλλά το θεωρούμε και σαν κάτι το φυσικό, δεδομένο και εορταστικό! Γαλοπούλες, γουρουνάκια, λαγοί, κατσικάκια, πάπιες, κοτοπουλάκια, και δε συμμαζεύεται, κρέμονται αρτιμελή, σχεδόν σα ζωντανά, σαν να μπορούν ακόμα, σιωπηλά όμως πια, να ουρλιάξουν, να σκούξουν, να σπαρταρήσουν, υπερασπιζόμενα τη ζωή τους. Αλλά εμάς τι μας νοιάζει; Αφού έτσι είναι το έθιμο, η παράδοση, οι διατροφικές μας συνήθειες στο κάτω-κάτω...
Στο βωμό δε της κατανάλωσης και του τερψιλαρύγγιού μας στήνονται ολόκληρα ρεπορτάζ ενημερώνοντάς μας για την αγοραστική αξία των «κρεάτων», ενώ εκπομπές μαγειρικής οργιάζουν σε φαντασία προτείνοντας συνταγές που κάνουν τα σάλια μας να τρέχουν: Ελάφι με καρύδια, αγριογούρουνο με κυδώνια, πάπια πορτοκάλι, γαλοπούλα γεμιστή, χοιρινό μπούτι με γαρίφαλα και χυμό ανανά.
Στο βωμό δε της κατανάλωσης και του τερψιλαρύγγιού μας στήνονται ολόκληρα ρεπορτάζ ενημερώνοντάς μας για την αγοραστική αξία των «κρεάτων», ενώ εκπομπές μαγειρικής οργιάζουν σε φαντασία προτείνοντας συνταγές που κάνουν τα σάλια μας να τρέχουν: Ελάφι με καρύδια, αγριογούρουνο με κυδώνια, πάπια πορτοκάλι, γαλοπούλα γεμιστή, χοιρινό μπούτι με γαρίφαλα και χυμό ανανά.
Η πλήρης απαξίωση της ζωής. Η παντελής υποβάθμιση και μηδενισμός της. Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να ξεφύγει πλέον από την αδηφαγία μας... Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να προστατευθεί από την αυθαιρεσία μας. Η πανίδα ξεκληρίζεται προς βρώση, αφού μοστραριστεί πρώτα σαν εμπόρευμα και κανένας νόμος αλλά ούτε και καμιά ηθική αξία δεν μπορεί να επέμβει, αφού πολύ απλά δεν υπάρχουν.
Εμείς καλούμε το καταναλωτικό κοινό να αρνηθεί να συμμετάσχει σε ένα σύστημα διεφθαρμένο που δεν τιμά τη ζωή και που σχεδόν ψυχαναγκαστικά «καταναλώνει θάνατο», αφού το επιβάλλουν απολιθωμένα και αναχρονιστικά ήθη και έθιμα. Καλούμε τους πολίτες να σταματήσουν να μεταχειρίζονται τη ζωή ως αντικείμενο προς κατανάλωση και να σκεφτούν ότι αυτά τα «κρέατα» που βλέπουν κρεμασμένα στο τσιγκέλι ήταν ζωντανά πλάσματα που αισθανόντουσαν τον πόνο όπως και εμείς, είχαν το ίδιο ένστικτο επιβίωσης όπως και εμείς, και το δικό τους προορισμό και ρόλο σ’αυτό τον κόσμο όπως και εμείς.
Αν δεν αλλάξουμε τη θέασή μας προς τη ζωή σε όποια μορφή κι αν αυτή εκδηλώνεται, επιβεβαιώνουμε ότι δεν ξεχωρίζουμε σε τίποτε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, παρά είμαστε ωμοί εκμεταλλευτές, βιαστές και δολοφόνοι όλων των αδύναμων όντων που έχουν την ατυχία να πέφτουν στο δρόμο μας. Όμως η «ανωτερότητα» μας απέναντι στα ζώα έγκειται ακριβώς στη δυνατότητα που αποκτήσαμε χάρη στην ανάπτυξη των ανώτερων λειτουργιών του νεοφλοιού μας, να σεβόμαστε και να συναισθανόμαστε την αγωνία και τον πόνο όλων των ζωντανών πλασμάτων και να τους αναγνωρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη ζωή ή, αν μη τι άλλο, έναν πιο αξιοπρεπή θάνατο. Μέχρι να γίνει αυτό, εμείς θα συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες όχι μόνο των άλλων όντων, αλλά και τις δικές μας, αφού μια κοινωνία που δεν εκδηλώνει ευαισθησία και σεβασμό απέναντι στα ζώα, δεν μπορεί με τίποτε να αναπτύξει μια βαθύτερη ευαισθησία και ένα σεβασμό για τη ζωή γενικότερα.
Εμείς καλούμε το καταναλωτικό κοινό να αρνηθεί να συμμετάσχει σε ένα σύστημα διεφθαρμένο που δεν τιμά τη ζωή και που σχεδόν ψυχαναγκαστικά «καταναλώνει θάνατο», αφού το επιβάλλουν απολιθωμένα και αναχρονιστικά ήθη και έθιμα. Καλούμε τους πολίτες να σταματήσουν να μεταχειρίζονται τη ζωή ως αντικείμενο προς κατανάλωση και να σκεφτούν ότι αυτά τα «κρέατα» που βλέπουν κρεμασμένα στο τσιγκέλι ήταν ζωντανά πλάσματα που αισθανόντουσαν τον πόνο όπως και εμείς, είχαν το ίδιο ένστικτο επιβίωσης όπως και εμείς, και το δικό τους προορισμό και ρόλο σ’αυτό τον κόσμο όπως και εμείς.
Αν δεν αλλάξουμε τη θέασή μας προς τη ζωή σε όποια μορφή κι αν αυτή εκδηλώνεται, επιβεβαιώνουμε ότι δεν ξεχωρίζουμε σε τίποτε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, παρά είμαστε ωμοί εκμεταλλευτές, βιαστές και δολοφόνοι όλων των αδύναμων όντων που έχουν την ατυχία να πέφτουν στο δρόμο μας. Όμως η «ανωτερότητα» μας απέναντι στα ζώα έγκειται ακριβώς στη δυνατότητα που αποκτήσαμε χάρη στην ανάπτυξη των ανώτερων λειτουργιών του νεοφλοιού μας, να σεβόμαστε και να συναισθανόμαστε την αγωνία και τον πόνο όλων των ζωντανών πλασμάτων και να τους αναγνωρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη ζωή ή, αν μη τι άλλο, έναν πιο αξιοπρεπή θάνατο. Μέχρι να γίνει αυτό, εμείς θα συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες όχι μόνο των άλλων όντων, αλλά και τις δικές μας, αφού μια κοινωνία που δεν εκδηλώνει ευαισθησία και σεβασμό απέναντι στα ζώα, δεν μπορεί με τίποτε να αναπτύξει μια βαθύτερη ευαισθησία και ένα σεβασμό για τη ζωή γενικότερα.
Αθήνα, 26 Δεκεμβρίου 2008
