ΠΟ. ΦΥ. ΖΩ.

Η Φωτό Μου
ΠΟ.ΦΥ.ΖΩ
Νομίμως ανεγνωρισμένο Σωματείο αρ. εγκρ. 2203/95 - Μέλος του ΠΑΝΔΟΙΚΟ - Αλκιβιάδου 24, 104 40 Αθήνα Τηλ.-Fax: 210 88 14 677, Κινητό: 6979 314028
Προβολή πλήρους προφίλ

ΓΙΝΕ ΕΝΑ

ΓΙΝΕ ΕΝΑ

Aυτο ειναι...

Aυτο ειναι...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ TOM REGAN ΣΤΗ ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ - ΙΟΥΝΗΣ 2009

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ 24.6.2009

Testing...One, Two, Three...

Τα ρινοδέλφινα του Αμβρακικού

1 Αυγ 2010

Προχωρώντας το πρωί στο δρόμο, κοντοστάθηκα όπως πάντα να δω τα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες που κρέμονταν στο περίπτερο (αποτελεσματικός και οικονομικός τρόπος πλουραλιστικής ενημέρωσης...).

Το μάτι μου έπεσε στο πρωτοσέλιδο από ΤΟ ΒΗΜΑ. Κάτω-κάτω έγραφε: Ευχάριστη η είδηση και αγόρασα την εφημερίδα για να διαβάσω περισσότερα...Πραγματικά διάβασα ότι «τα δελφίνια αντέχουν ακόμη στον Αμβρακικό κόλπο. Εκεί επιβιώνει ένας από τους τελευταίους υγιείς πληθυσμούς ρινοδέλφινων της Μεσογείου. Όπως επισημαίνεται σε άρθρο στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ‘Νew Scientist’, ο αριθμός τους στον Αμβρακικό παραμένει σταθερός (περίπου 150 δελφίνια), τη στιγμή που σε άλλες περιοχές της Μεσογείου ο πληθυσμός τους έχει καταρρεύσει εξαιτίας της υπεραλίευσης και της ρύπανσης».

Και αυτό ήταν και το μοναδικό ευχάριστο απόσπασμα του άρθρου. Όλο το υπόλοιπο άρθρο ήταν αφιερωμένο στα καμπανάκια κινδύνου που χτυπούνε οι επιστήμονες για το μαύρο μέλλον που έρχεται. Πιο συγκεκριμένα λένε:

«Ο Αμβρακικός με ένα μικρό άνοιγμα στο Ιόνιο, 370 μέτρων, και ρηχά νερά που σε ορισμένα σημεία έχουν βάθος μόλις πέντε μέτρων, αποτελεί μια μικρογραφία της Μεσογείου, η οποία έχει ένα στενό άνοιγμα στον Ατλαντικό. Έτσι, όπως συμβαίνει και στη Μεσόγειο, ο κύκλος των υδάτων στον Αμβρακικό είναι αργός και απαιτούνται πολλά χρόνια για να ανανεωθούν τα νερά. Οι επιστήμονες του ιταλικού ερευνητικού ινστιτούτου Τethys φοβούνται ότι ο Αμβρακικός κόλπος αντιμετωπίζει την... οικολογική μοίρα της Μεσογείου- κινδυνεύει να πνιγεί από τη ρύπανση, η οποία θα οδηγήσει στην εξαφάνιση των ρινοδέλφινων...».

«Ανεπεξέργαστα αστικά και βιομηχανικά λύματα καθώς και υπολείμματα γεωργικών φαρμάκων από τις καλλιέργειες καταλήγουν εκεί. Επίσης λειτουργούν 24 μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών με συνέπεια να παρατηρείται συχνά ευτροφισμός των υδάτων και πτώση των επιπέδων οξυγόνου, γεγονός που έχει οδηγήσει στο παρελθόν σε μαζικούς θανάτους ψαριών. Σήμερα τα ρινοδέλφινα του Αμβρακικού επιβιώνουν εξαιτίας του πληθυσμού της σαρδέλας. Αλλά εάν τα επίπεδα του οξυγόνου εξορίσουν κάποια στιγμή τη σαρδέλα από τον κόλπο αυτό θα σημάνει και το τέλος των δελφινιών...».

Σύμφωνα με την υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace κυρία Άντζελα Λάζου: «H θαλάσσια ρύπαvση, και ιδιαίτερα αυτή πoυ πρoκαλoύv oυσίες όπως τα βαρέα μέταλλα (υδράργυρoς, μόλυβδoς κ.λπ.) και oι oργαvoχλωριωμέvες εvώσεις, (ΡCΒs, DDΤ κ.λπ.), αποτελεί μια vέα απειλή για τα δελφίvια. Οι oυσίες αυτές δεv διασπώvται εύκoλα και μέσα από την τρoφική αλυσίδα στo τέλoς της oπoίας βρίσκovται τα δελφίvια συγκεvτρώvovται στov λιπώδη ιστό τωv ζώωv."...

Αλλά και για τον παράξενο ανταγωνισμό που έχει αναπτυχθεί μεταξύ ψαράδων και ρινοδέλφινων κάνει λόγο το άρθρο:

«Το ρινοδέλφινο είναι το μόνο είδος δελφινιού που προκαλεί ζημιές στα δίχτυα των παράκτιων αλιέων. Αυτό δεν προκαλείται από τις ομάδες των δελφινιών, αλλά από εκείνα που έχει απομονώσει η ομάδα και ζουν μοναχικά. Τόσο τα δελφίνια όσο και οι ιδιαίτερα απειλούμενες με εξαφάνιση μεσογειακές φώκιες προκαλούν αυτές τις καταστροφές στα δίχτυα» λέει η συντονίστρια επιστημονικής έρευνας και δράσεων προστασίας του Αρχιπελάγους, υδροβιολόγος κυρία Αναστασία Μήλιου. Και προσθέτει: «Οι αλιείς όμως δεν λαμβάνουν καμίας μορφής αποζημίωση ή υποστήριξη από την πολιτεία, γεγονός που αυξάνει τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Είναι πραγματικά παράλογο το γεγονός ότι έχουμε αφήσει τους χαμηλού εισοδήματος παράκτιους αλιείς να καλύπτουν αποκλειστικά μόνοι τους το κόστος προστασίας αυτών των σπάνιων ειδών στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα δαπανώνται τεράστια ποσά σε ανούσιες οικολογίζουσες δράσεις στα αστικά κέντρα».

Κι έτσι, εκεί που πήρα την εφημερίδα για να σας αναμεταδώσω ευχάριστα νέα, μαύρισε το μάτι μου από λύματα, φυτοφάρμακα, ανεξέλεγκτες ιχθυομονάδες, υπεραλίευση και αυτό που τελικά έχω να πω είναι ότι η επιστήμη έχει πια όλα τα στοιχεία για να αποδείξει το μέλλον που προδιαγράφεται όχι μόνο για τον Αμβρακικό, αλλά και για τις ελληνικές θάλασσες γενικότερα.

Τα μάτια στρέφονται τώρα προς τους πολιτικούς, αλλά κι εκεί το ΥΠΕΧΩΔΕ είναι απασχολημένο με το να νομιμοποιεί αυθαίρετα και να εισπράτει πρόστιμα από ημιυπαίθριους. Κάποιος πρέπει να τους θυμίσει τι σημαίνει το ΠΕ στο ΥΠΕΧΩΔΕ!!!

Η μοναδική ελπίδα είναι οι πολίτες και ο ξεσηκωμός τους εναντίον όλων αυτών που μένουν αδιάφοροι στην καταστροφή που έρχεται...

http://aletri.blogspot.com/2010/07/blog-post_5650.html

Related Posts with Thumbnails