Οι ανακαλύψεις της ιατρικής τα τελευταία χρόνια είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακές και προσέφεραν σημαντικά οφέλη στην υγεία των ανθρώπων.
Όλες οι ανακαλύψεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους που είναι η μεγάλη χρήση της τεχνολογίας, η λύση σε προβλήματα στα τελικά στάδια των νοσημάτων (τεχνητό νεφρό, διορθωτικές εγχειρήσεις, παρηγορητική θεραπεία κλπ) και επικεντρώθηκε η έρευνα στον έλεγχο και θεραπεία στο τελικό στάδιο των παθήσεων με συνέπεια μόνο ανακουφιστικά αποτελέσματα. Η κλασσική θεραπεία προκαλεί αλλαγή στην «έκφραση» της ασθένειας και όχι στην πορεία της.
Επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό της κλασσικής ιατρικής είναι η ελλιπής αναγνώριση και παρέμβαση στους ψυχολογικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.Αλλά υπάρχουν και άλλα επιστημονικά και κοινωνικά ερωτήματα που θέλουν απάντηση.
Γιατί υπάρχει αυτή αυξημένη νοσηρότητα στις αναπτυγμένες χώρες κυρίως από καρκίνο, καρδιοπάθειες και εκφυλιστικά νοσήματα ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες υπερισχύουν τα λοιμώδη νοσήματα;
Οι μαζικές καταστροφές του περιβάλλοντος, οι ανθυγιεινές συνθήκες ζωής με την χωρίς όρια ανάπτυξη, η συνεχής απόρριψη τοξικών και καρκινογόνων ουσιών, η κακή διατροφή, η ακατάλληλη κατοικία, η ψυχική καταπίεση, η φτώχεια, και η μετανάστευση ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό σωματικών και ψυχικών παθήσεων όπως καρκίνος, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά επεισόδια, νευρώσεις, ψυχώσεις, αλκοολισμός, χρήση ναρκωτικών ουσιών κλπ.
Τα προβλήματα του Τρίτου κόσμου είναι αυτά που είχε η Ευρώπη τον περασμένο αιώνα. Η πείνα, η φτώχεια, και οι πόλεμοι συντελούν στη διατήρηση της ανισορροπίας στον πλανήτη τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τις άλλες μορφές ζωής. Οι μεγαλύτερες αιτίες θανάτου - η κακή διατροφή και τα λοιμώδη νοσήματα - ζητούν ανάλογες λύσεις. Τα φάρμακα ίσως μπορούν να βοηθήσουν αλλά δεν μπορούν να σπάσουν το φαύλο κύκλο της αρρώστιας στον τρίτο κόσμο που οφείλεται στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Τι κόστος πληρώνουμε για όλη αυτή την έρευνα; Υπάρχει ενημέρωση για τις μεγάλες προόδους της ιατρικής αλλά δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση ότι η ιατρογενής νοσηρότητα είναι η τρίτη αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες. Κάθε χρόνο μόνο στις ΗΠΑ καταγράφονται 225,000 θάνατοι από ιατρογενή αίτια (12,000 μη απαραίτητες επεμβάσεις, 7,000 λανθασμένες θεραπείες, 80,000 νοσοκομειακές λοιμώξεις). Το κόστος σε χρήματα είναι 77 δισεκατομμύρια δολάρια.
Πώς αποκτήθηκε αυτή η γνώση;
Η εμμονή και προσήλωση σε μηχανιστικά μοντέλα έρευνας οδήγησε την κλασσική ιατρική σε παράλογα και απάνθρωπα ερευνητικά πρωτόκολλα.
Ι) Πειράματα σε κρατουμένους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως (έρευνες για υποθερμία, λοιμώδη νοσήματα, φαρμακολογικά πειράματα, στείρωση, νέες χειρουργικές τεχνικές, πρόκληση τραυματισμών, ευνουχισμό σε ομοφυλόφιλους κλπ).
2) Πειράματα σε ασθενείς. Υπάρχουν αναφορές ερευνητών που αποκαλύπτουν τη συχνότητα με την οποία εκτελούνται πειράματα άκρως δυσάρεστα και συχνά επικίνδυνα σε ασθενείς χωρίς τη συγκατάθεση τους (παρακολούθηση ασθενών με σύφιλη, σκόπιμα χωρίς καμία θεραπεία για τη μελέτη της νόσου σε νέγρους στις ΗΠΑ, χορήγηση οξυγόνου σε μεγά- μεγάλες δόσεις σε πρόωρα νεογνά με συνέπεια την πρόκληση τύφλωσns, πρόκληση ηπατίτιδας σε παιδιά πνευματικά καθυστερημένα για τη μελέτη εμβολίου, στη Βραζιλία, οι Ιντιος της φυλής Yanomanis, χρησιμοποιούνται σαν πειραματόζωα για να δοκιμαστεί ένα εμβόλιο ελονοσίας, στην Παβία της Ιταλίας, προσλαμβάνουν πειραματάνθρωπους με: 100 ευρώ την ημέρα, στη Γερμανία, υπάρχουν στα εργαστήρια LAB της New Ulm 2.800 "συνεργάτες - πειραματάνθρωποι" από όλες τις φυλές. Πειράματα επίσης γίνονται και σε «εθελοντές» από τις φυλακές.
3) Πειράματα σε ζώα. Αντί λοιπόν να εστιαστεί η έρευνα και οι προσπάθειες στην λύση των προβλημάτων υγείας με την πρόληψη και τις ήδη γνωστές θεραπευτικές παρεμβάσεις, η κλασική ιατρική προτείνει την αναζήτηση "νέων" θεραπειών με τα πειραματόζωα. Οι συνθήκες πού βρίσκονται τα ζώα είναι άθλιες, με ψυχική ένταση, σε περιορισμένο χώρο, με απομόνωση και ο ψυχικός και σωματικός βασανισμός είναι καθημερινότητα. Κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμυρίων ζώων, γάτες, σκυλιά, πίθηκοι, κουνέλια, ποντίκια βασανίζονται και πεθαίνουν στο όνομα της έρευνας, σε όλο τον κόσμο. Πολλοί ιατροί πλέον παραδέχονται ότι η έρευνα πού γίνεται με πειράματα στα ζώα είναι άχρηστη, επαναλαμβάνεται και σπαταλάει πολλά χρήματα. Επιστημονικές μέθοδοι έρευνας υπάρχουν και έχει αποδειχτεί ότι είναι απόλυτα σωστές και κοστίζουν πολύ λιγότερο.
Δυστυχώς επενδυμένα οικονομικά συμφέροντα καθώς και τυφλή προσήλωση των ιατρών σε μία καθιερωμένη εσφαλμένη μεθοδολογία είναι τα εμπόδια που πρέπει να πολεμήσουμε.
Η αναζήτηση λύσης είναι η εφαρμογή και διάδοση άλλων μορφών θεραπείας, όπως η εναλλακτική ιατρική.
Υπάρχουν διάφορα εναλλακτικά θεραπευτικά συστήματα που στηρίζει και προωθεί και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αλλά υπάρχουν αντιδράσεις είτε λόγω άγνοιας, είτε από θιγόμενα οικονομικά συμφέροντα.
Η ιατρική πρέπει να είναι ουσιαστική στην προσέγγιση της υγείας και της αρρώστιας. Η ζωή δεν πρέπει να εκλαμβάνεται περισσότερο σαν απλά το άθροισμα των βιοχημικών διαδικασιών αλλά έχει μια εσωτερική «ικανότητα» η οποία πάντα προσπαθεί να επαναφέρει την ισορροπία. Η αντίδραση του οργανισμού δεν είναι απλά τα ορατά συμπτώματα που συνοδεύουν την ασθένεια, αλλά είναι μάλλον το αποτέλεσμα τns αντίδρασης του οργανισμού στο νοσογόνο παράγοντα και η προσπάθεια του οργανισμού να αμυνθεί και να θεραπευθεί. Τα συμπτώματα, είναι μέρος ενός εποικοδομητικού φαινόμενου, το οποίο είναι η καλύτερη "επιλογή" που μπορεί να κάνει ο οργανισμός, αναλόγως των περιστάσεων. Σε αυτή την αντίδραση, ο ρόλος του ιατρού είναι να βοηθήσει τον οργανισμό στην προσπάθειά του, κι όχι να αναλάβει να καταστείλει τις λειτουργίες του σώματος.
Οι πολίτες δεν έχουν κανένα λόγο να εξαναγκάζονται σε ένα μόνο θεραπευτικό σύστημα και να συμμετέχουν για τα συμφέροντα λίγων σε συγκεκριμένες θεραπείς, αλλά θα πρέπει να έχουν και τη δυνατότητα πρόσβασns σε ηπιότερα εναλλακτικά θεραπευτικά συστήματα.
Για να διασφαλιστεί η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών εναλλακτικής ιατρικής είναι αναγκαία η θεσμοθέτηση της και η ένταξη της στο εθνικό σύστημα υγείας.
Υπάρχουν διάφορα εναλλακτικά θεραπευτικά συστήματα που στηρίζει και προωθεί και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αλλά υπάρχουν αντιδράσεις είτε λόγω άγνοιας, είτε από θιγόμενα οικονομικά συμφέροντα.
Η ιατρική πρέπει να είναι ουσιαστική στην προσέγγιση της υγείας και της αρρώστιας. Η ζωή δεν πρέπει να εκλαμβάνεται περισσότερο σαν απλά το άθροισμα των βιοχημικών διαδικασιών αλλά έχει μια εσωτερική «ικανότητα» η οποία πάντα προσπαθεί να επαναφέρει την ισορροπία. Η αντίδραση του οργανισμού δεν είναι απλά τα ορατά συμπτώματα που συνοδεύουν την ασθένεια, αλλά είναι μάλλον το αποτέλεσμα τns αντίδρασης του οργανισμού στο νοσογόνο παράγοντα και η προσπάθεια του οργανισμού να αμυνθεί και να θεραπευθεί. Τα συμπτώματα, είναι μέρος ενός εποικοδομητικού φαινόμενου, το οποίο είναι η καλύτερη "επιλογή" που μπορεί να κάνει ο οργανισμός, αναλόγως των περιστάσεων. Σε αυτή την αντίδραση, ο ρόλος του ιατρού είναι να βοηθήσει τον οργανισμό στην προσπάθειά του, κι όχι να αναλάβει να καταστείλει τις λειτουργίες του σώματος.
Οι πολίτες δεν έχουν κανένα λόγο να εξαναγκάζονται σε ένα μόνο θεραπευτικό σύστημα και να συμμετέχουν για τα συμφέροντα λίγων σε συγκεκριμένες θεραπείς, αλλά θα πρέπει να έχουν και τη δυνατότητα πρόσβασns σε ηπιότερα εναλλακτικά θεραπευτικά συστήματα.
Για να διασφαλιστεί η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών εναλλακτικής ιατρικής είναι αναγκαία η θεσμοθέτηση της και η ένταξη της στο εθνικό σύστημα υγείας.
Γεώργιος Εμμ. Χαριτάκης
Καρδιολόγος Μέλος των Οικολόγων Πράσινων, Ερευνητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
http://www.homeopathy.gr/homeopathy/protecting_alternative_medicine.html
